Heb je je ooit afgevraagd waarom je bepaalde voedingsmiddelen vermijdt na een voedselvergiftiging? Stel je die mayonaise voor die je jaren geleden slecht deed voelen, of die sushi die je nu afschuw oproept. Deze afkeer is geen simpele gril, maar een reactie van onze hersenen die geactiveerd wordt om ons te beschermen.
Onderzoekers hebben het mechanisme achter deze reactie ontdekt. Een team van neurowetenschappers van de Universiteit van Princeton heeft het gebied van de hersenen geïdentificeerd dat deze herinneringen markeert, vergelijkbaar met wat er gebeurt bij gevallen van posttraumatische stressstoornis.
De verbinding tussen voedsel en geheugen
Christopher Zimmerman, co-auteur van de studie, merkt op dat ervaringen van voedselvergiftiging vaak in ons geheugen blijven hangen. In een experiment verkenden de wetenschappers een fenomeen dat “eenmalig leren” wordt genoemd, waarbij de hersenen een fout langdurig onthouden. Dit manifesteert zich wanneer een voedsel ons ongemak bezorgt, waardoor er een verbinding ontstaat tussen het voedsel en de ziekte.
Wanneer een muis besmet voedsel eet, is er een vertraging tussen de inname en het begin van de symptomen, bekend als “vertraging van voedsel naar ongemak”. Dit proces werd onderzocht in een laboratoriumomgeving waar de knaagdieren werden blootgesteld aan een nieuwe smaak, druivensap.
De muizen leerden snel dat ze door naar een specifieke plek in hun kooi te gaan, meer sap konden krijgen. Echter, na een injectie die symptomen veroorzaakte die leken op een voedselvergiftiging, weigerden ze twee dagen later het sap en kozen ze voor normaal water. Deze afkeer werd geregistreerd in de centrale amygdala, een cruciale regio voor het leren van angst en het beheren van emoties.
Zimmerman legt uit dat de amygdala op verschillende momenten in het proces wordt geactiveerd: tijdens de inname, bij het ervaren van ongemak en bij het later herinneren van de negatieve ervaring. De onderzoekers ontdekten ook dat ziekte-signalen in de darmen de hersenen kunnen bereiken, waardoor specifieke cellen worden geactiveerd die de afkeer opnieuw creëren, en zo laten zien hoe de hersenen oorzaak en gevolg verbinden, ondanks de verstreken tijd.