Białe koty fascynują miłośników tych zwierząt od wieków, ale jest jeden aspekt, który zasługuje na większą uwagę: ich tendencja do głuchoty. Słynny przyrodnik Charles Darwin był jednym z pierwszych, którzy zwrócili uwagę na ten ciekawy związek w swoim dziele z 1868 roku, w którym twierdził, że białe koty z niebieskimi oczami są prawie zawsze głuche.
Ale dlaczego tak się dzieje? Głuchota u tych kotów nie jest powszechnym schorzeniem patologicznym, lecz zjawiskiem dziedzicznym. Chociaż nie wszystkie białe koty są głuche, częstość występowania jest znacznie wyższa wśród nich, zwłaszcza tych z imponującymi niebieskimi oczami.
Nauka za głuchotą u białych kotów
Wszystkie koty rodzą się głuche, ale w miarę dorastania rozwijają swoją zdolność słyszenia. Dzieje się tak, gdy fale dźwiękowe docierają do ślimaka, organu ucha wewnętrznego, który aktywuje komórki rzęsate odpowiedzialne za percepcję dźwięku. Jednak u białych kotów głuchota wynika z braku tych komórek rzęsatych sensorycznych, co prowadzi do tzw. głuchoty sensorycznej.
Ten typ głuchoty jest dziedziczny i stał się modelem badań mających na celu zrozumienie wrodzonej głuchoty u ludzi. W rzeczywistości badacze odkryli, że białe koty są cennym zasobem do opracowywania terapii, takich jak aparaty słuchowe czy implanty ślimakowe.
Badania ujawniły, że głuchota u białych kotów podąża za wzorcami dziedziczenia autosomalnego nie Mendelowskiego, co sugeruje, że wiele genów może być zaangażowanych w to schorzenie. Na przykład, jeśli oboje rodzice są białymi kotami i głuchymi, istnieje 70% prawdopodobieństwo, że ich potomstwo również będzie głuche.
Aby potwierdzić głuchotę u tych kotów, naukowcy wykorzystują metody takie jak pomiar odpowiedzi pnia mózgu wywołanych dźwiękiem. Ta mało inwazyjna procedura pozwala wykryć zmiany w polu elektrycznym mózgu w odpowiedzi na bodźce dźwiękowe.
W przeciwieństwie do tego, co niektórzy mogą myśleć, głuche białe koty nie są albinosami. Albinizm oznacza brak melaniny, co skutkuje bardzo jasnymi oczami, podczas gdy głuche koty zazwyczaj mają charakterystyczny niebieski odcień. Ponadto większość tych kotów nie ma komplikacji fizycznych, a niektóre mogą mieć nawet lepszy wzrok niż inne koty, rozwijając tę umiejętność, aby zrekompensować brak słuchu.