Marte, de iconische rode planeet, heeft de verbeelding van beschavingen sinds de oudheid gevangen. De Romeinen noemden het naar hun oorlogsgod, terwijl de Egyptenaren het beschreven vanwege zijn levendige kleur aan de hemel. Maar heb je je ooit afgevraagd waarom het die kenmerkende tint heeft?
Het Marsoppervlak is bedekt met geoxideerde ijzermineralen, vergelijkbaar met speelgoed dat roest als het aan de elementen wordt blootgesteld. Deze oxidatie heeft de planeet gedurende miljarden jaren getransformeerd, waardoor er een rode afdruk is achtergelaten die zijn handelsmerk is geworden. Echter, een nieuwe studie daagt de eerdere overtuigingen over de oorsprong van deze oxidatie uit.
Een nieuwe benadering van de kleur van Mars
Tot nu toe werd gedacht dat de rode kleur van Mars het resultaat was van de oxidatie die plaatsvond na de verdwijning van water op zijn oppervlak. Onderzoekers hebben echter voorgesteld dat ferrihydriet, een ijzeroxide dat water bevat, zich zou kunnen hebben gevormd tijdens de natte periodes van de planeet. Dit betekent dat het rood van Mars een nalatenschap zou kunnen zijn van een meer aquatische en minder woestijnachtige verleden.
Adomas Valantinas, auteur van de studie gepubliceerd in Nature Communications, legt uit dat er nog veel onbekenden zijn om op te lossen. Het is niet met zekerheid bekend waar de ferrihydriet vandaan komt of onder welke exacte omstandigheden het is gevormd. Wat wel duidelijk is, is dat deze nieuwe benadering onze visie op de geschiedenis van Mars en zijn potentiële bewoonbaarheid zou kunnen revolutioneren.
In tegenstelling tot het traditionele idee dat de hematiet als verantwoordelijk voor de Marskleur werd aangewezen, wordt ferrihydriet gevormd onder nattere en koudere omstandigheden. Dit verschil is cruciaal, aangezien het impliceert dat Mars mogelijk een veel dynamischer en mogelijk bewoond milieu heeft gehad gedurende zijn geschiedenis.
Wetenschappers gebruikten gegevens van verschillende ruimtevaartmissies om replica’s van het Marsstof te maken en, door het te analyseren, vonden ze overeenkomsten met ferrihydriet, wat suggereert dat Mars in verre tijden een gastvrijere plek kan zijn geweest.
Valantinas benadrukt dat dit onderzoek nieuwe deuren opent om de mogelijkheid van microbieel leven op Mars te begrijpen. Toekomstige missies zouden meer informatie over deze bevindingen kunnen bieden, vooral wanneer de monsters van Mars terug naar de aarde worden gebracht voor analyse.