Traumatische ervaringen beïnvloeden niet alleen onze mentale gezondheid, maar kunnen ook een onuitwisbare indruk achterlaten op ons DNA. Dit blijkt uit een innovatief onderzoek uitgevoerd door wetenschappers uit de Verenigde Staten en Jordanië, die hebben waargenomen hoe constante blootstelling aan geweld genen in ons genetisch materiaal kan activeren of deactiveren, en het meest verrassende is dat deze wijzigingen door volgende generaties kunnen worden geërfd.
Het onderzoeksteam analyseerde speekselmonsters van 131 Syrische vluchtelingen uit 48 verschillende families. Van deze families had de helft de verwoestende gevolgen van de burgeroorlog in Syrië sinds de jaren ’80 ervaren, terwijl de andere helft niet aan dergelijke omstandigheden was blootgesteld. Deze vergelijking stelde de wetenschappers in staat om de impact van de oorlog niet alleen op de eerste generatie, maar ook op de volgende generaties te evalueren.
Een indrukwekkende epigenetische erfenis
De studie richtte zich op zwangere vrouwen van de eerste generatie, die tijdens hun zwangerschap aan een oorlogsomgeving waren blootgesteld. De resultaten waren verrassend: er werden 21 epigenetische veranderingen geïdentificeerd die verband hielden met trauma, waarvan 14 aan hun kinderen werden doorgegeven. Dit suggereert dat trauma niet alleen een persoonlijke ervaring is, maar een last die door generaties heen kan aanhouden.
Dit soort onderzoek opent een debat over hoe collectief trauma de biologie van een bevolking kan vormgeven. Als stress en geweld ons DNA kunnen herconfigureren, wat betekent dit dan voor toekomstige generaties die deze gebeurtenissen niet direct hebben meegemaakt? De implicaties zijn enorm en nodigen ons uit om na te denken over de impact van de omgeving op onze gezondheid en die van onze nakomelingen.