Wanneer de nacht valt en de zon zich verbergt, vragen velen zich af waarom we nog steeds die gezellige warmte in de lucht voelen. Het antwoord ligt in de manier waarop onze planeet interactie heeft met zonlicht. Gedurende de dag absorberen de aardoppervlakte en de oceanen het zonlicht, waarbij ze warmte opslaan die, wanneer de nacht valt, langzaam in de atmosfeer wordt vrijgegeven in de vorm van infrarode straling.
Echter, niet al die energie weet de ruimte te ontsnappen. Een deel ervan blijft gevangen in onze atmosfeer dankzij de broeikasgassen zoals koolstofdioxide (CO2) en methaan (CH4). Dit fenomeen fungeert als een soort koepel die de warmte dicht bij de aardoppervlakte houdt, waardoor de nachten niet koud en guur zijn.
Het broeikaseffect en zijn rol in het klimaat
Het broeikaseffect, in geschikte hoeveelheden, is cruciaal voor het leven op onze planeet. Zonder dit zouden de nachtelijke temperaturen tot extreme niveaus kunnen dalen, tot wel -18 °C. Tegenwoordig is, dankzij de vervuiling, de gemiddelde wereldtemperatuur gestegen tot ongeveer 15 °C, een stijging die wetenschappers blijft verontrusten.
De nachtelijke warmte varieert van plaats tot plaats. Kuststeden hebben de neiging warmer te zijn vanwege het vermogen van zeewater om warmte op te slaan, terwijl in de woestijnzanden de afkoeling snel plaatsvindt, wat leidt tot ijzige nachten. Bovendien helpt een bewolkte lucht om de warmte vast te houden, aangezien het fungeert als een isolator die voorkomt dat de infrarode straling ontsnapt terwijl we slapen.