Incredible maar waar! Saturnus heeft Jupiter van de troon gestoten als de koning van de manen in het zonnestelsel. Met de recente toevoeging van 128 nieuwe manen komt het totale aantal bekende satellieten van Saturnus op 274. Deze vooruitgang is een belangrijke mijlpaal in de astronomie en toont ons hoe dynamisch ons heelal is.
Het onderzoek werd uitgevoerd door een internationaal team van astronomen uit Taiwan, Canada, de Verenigde Staten en Frankrijk, die gebruik maakten van de krachtige telescopie France Hawaii. Tussen 2019 en 2021 slaagden deze wetenschappers erin de lucht rondom Saturnus te monitoren, wat hen in staat stelde om in 2023 64 manen te identificeren en een groter aantal hemellichamen te onthullen dat eerder niet kon worden gecatalogiseerd.
Een verrassende ontdekking
Edward Ashton, de hoofdauteur van de studie, legde uit dat ze, na te hebben vermoed dat er meer manen te ontdekken waren, besloten om dezelfde delen van de lucht gedurende drie opeenvolgende maanden in 2023 te herzien. Het resultaat was verbazingwekkend: ze vonden 128 nieuwe manen. Volgens hun projecties zal Jupiter het in dit opzicht moeilijk hebben om Saturnus te bereiken.
Hoewel de vondst nog niet is beoordeeld in een formele academische publicatie, is deze al erkend door de Internationale Astronomische Unie. Dit soort ontdekkingen brengt ons ertoe ons af te vragen: wat kan het universum ons nog meer onthullen?
De gasreuzen van ons zonnestelsel staan bekend om hun vele manen. Jupiter, voorheen de leider, heeft er 95, terwijl Uranus er 28 heeft en Neptunus 16. De toenemende technologische capaciteit van telescopen stelt astronomen echter in staat om steeds kleinere hemellichamen te detecteren, wat de vraag oproept hoe ver we een object als een maan kunnen beschouwen.
Sommige van de nieuwe satellieten van Saturnus zijn behoorlijk klein, met diameters van minder dan 4 kilometer. Ter vergelijking: onze maan heeft een diameter van 3.474 km. Dit grote aantal kleine manen suggereert dat ze mogelijk zijn ontstaan uit botsingen in het Saturnus-systeem in relatief recente tijden, binnen de laatste 100 miljoen jaar.
De onderzoekers zijn begonnen veel van deze manen in mogelijke families te groeperen, wat suggereert dat ze mogelijk zijn gevormd door dezelfde botsingen. Zoals Brett Gladman, co-auteur van de studie, opmerkt, proberen ze te begrijpen hoe die oude manen er vijf generaties geleden uitzagen.
De nieuw ontdekte manen zijn onregelmatig, wat betekent dat ze klein zijn en Saturnus in schuine hoeken ten opzichte van de evenaar van de planeet omcirkelen. Veel van hen bewegen zelfs in de tegenovergestelde richting van andere grote manen. Hoewel ze slechts lichtpuntjes zijn in de telescopen, bevinden ze zich op afstanden die variëren van 10,46 miljoen tot bijna 30 miljoen kilometer van de planeet. Ter vergelijking: de ringen van Saturnus strekken zich slechts uit tot 281.000 kilometer en zijn belangrijkste manen, zoals Titan en Enceladus, bevinden zich tot 3,21 miljoen kilometer afstand.