Hunowie, znani z brutalnych najazdów na Europę w IV wieku, byli przedmiotem licznych legend i opowieści. Jednakże, niedawne badanie DNA oferuje nam głębszy i bardziej złożony wgląd w ich pochodzenie. Więcej niż jednorodna grupa, hunowie byli mozaiką kultur i przodków, wynikiem skomplikowanego procesu migracyjnego z stepów Azji do Europy.
Analiza została przeprowadzona w ramach projektu HistoGenes i obejmowała próbki DNA od 370 osobników, którzy żyli między II wiekiem p.n.e. a VI wiekiem n.e. w regionach rozciągających się od Mongolii po dorzecze Karpat. Ten wysiłek ujawnia, że przed przybyciem hunów, społeczność o azjatyckim pochodzeniu w Europie była praktycznie nieobecna.
Mozaika przodków
Badania wykazały, że po osiedleniu się hunów powstała mała grupa z genami z Azji Wschodniej, ściśle związana z xiongnu, starożytnym ludem nomadycznym z Mongolii. Guido Alberto Gnecchi-Ruscone, jeden z badaczy, podkreśla genetyczne powiązania między niektórymi hunami a elitą Imperium Xiongnu, co sugeruje bogatszą tkankę kulturową, niż wcześniej sądzono.
Jednak najbardziej fascynująca jest różnorodność genetyczna znalezionych w badaniach osobników. DNA ujawnia „mozaikę przodków”, co wskazuje, że hunowie nie przybyli masowo do Europy, lecz ich migracja była dynamicznym procesem, charakteryzującym się wymianami kulturowymi z etnosiami, które napotkali na swojej drodze. To wyraźnie kontrastuje z innymi grupami, takimi jak Awarowie, którzy przybyli w sposób bardziej bezpośredni i utrzymali silne połączenie z Azją Wschodnią podczas swojego panowania.
Badania podkreślają, jak zaawansowane technologie analizy genetycznej, w połączeniu z ostrożnym podejściem do kontekstu historycznego i archeologicznego, mogą rzucić światło na złożone interakcje populacji z przeszłości. Johannes Krause, dyrektor Departamentu Archeogenetyki Instytutu Maxa Plancka, podkreśla, że to badanie jest krokiem w kierunku rozwiązania wielowiekowych debat na temat składu i pochodzenia starożytnych populacji.