W niedawnym odkryciu, które pozostawia ślad w historii naszej planety, naukowcy zidentyfikowali krater uderzeniowy, który ma nie mniej niż 3,47 miliarda lat. Położony w Kratonie Pilbara w Australii Zachodniej, ten krater jest najstarszym znanym do tej pory i dostarcza cennych informacji na temat dzieciństwa Ziemi.
W pierwszych dniach naszej planety uderzenia ciał niebieskich były na porządku dziennym. W rzeczywistości uważa się, że jedno z tych uderzeń uformowało Księżyc około 4,5 miliarda lat temu. Wówczas Układ Słoneczny wciąż się formował, pełen kosmicznych odpadów, które zderzały się ze sobą. W przeciwieństwie do Księżyca, który zachowuje widoczne kratery z powodu braku erozji, na Ziemi czas zatarł wiele z tych śladów poprzez procesy takie jak erozja i aktywność tektoniczna.
Nieoczekiwane i odkrywcze znalezisko
Badanie opublikowane w Nature Communications podkreśla, że ten nowy krater kwestionuje oczekiwania, ponieważ nie można go zidentyfikować po jego zwykłym kształcie. Został zidentyfikowany dzięki rzadkim strukturom zwanym „stożkami łamanymi”, które powstają tylko pod intensywnym ciśnieniem uderzeń meteorytów. Profesor Tim Johnson, współlider badania, zauważył, że brak starych kraterów sprawił, że wielu geologów je przeoczyło, co czyni to odkrycie kluczowym elementem w układance historii uderzeń na Ziemi.
Szacuje się, że meteoryt, który stworzył ten krater, poruszał się z prędkością 36 000 km/h, pozostawiając krater o średnicy ponad 100 kilometrów i rozsiewając odłamki po całej planecie. To odkrycie wspiera teorię, która była dyskutowana przez dekady na temat pochodzenia kontynentów. Uderzenia takie jak to, które uformowało ten krater, mogły stopić skały i wygenerować materiał wulkaniczny, przyczyniając się do powstania pierwszych mas lądowych.
Co więcej, te uderzenia mogły stworzyć sprzyjające warunki dla życia mikrobiologicznego, sugerując, że początek życia na Ziemi może być bardziej związany z tymi wydarzeniami, niż wcześniej sądzono. Według Chrisa Kirklanda, współautora badania, znalezienie większej liczby kraterów z tego okresu mogłoby otworzyć nowe drzwi do zrozumienia, jak zaczęło się życie na naszej planecie.