Czas na Uranie przyjął nieoczekiwany obrót. Nie chodzi o to, że przestrzeń bawi się pojęciem czasu, lecz o udoskonalenie pomiaru okresu rotacji siódmej planety Układu Słonecznego. Naukowcy przeliczyli czas, jaki Uran potrzebuje na pełne obrócenie się wokół własnej osi, a wyniki są fascynujące.
Dotychczas szacowanie przeprowadzono w latach 80., opierając się na danych z sondy Voyager 2 NASA. Jednak po dekadzie obserwacji auror na tym lodowym gigancie, badacze zdołali dokładniej śledzić bieguny magnetyczne Urana. Odkryli w ten sposób, że długość dnia na tej planecie wynosi 17 godzin, 14 minut i 52 sekundy, co oznacza 28 sekund więcej niż wcześniej sądzono.
Nowe pomiary i ich wpływ na naukę planetarną
To odkrycie przychodzi w samą porę, na kilka tygodni przed obchodami 35. rocznicy wystrzelenia teleskopu Hubble’a. Według Laurenta Lamy’ego, głównego autora badań i członka Obserwatorium Paryskiego, „ciągłe obserwacje Hubble’a były kluczowe” dla tego postępu. To nie tylko dostarcza istotnej referencji dla społeczności naukowej, ale także rozwiązuje stary dylemat: wcześniej używane współrzędne stały się niedokładne z powodu przestarzałych obliczeń dotyczących rotacji planety.
Aby zobrazować odległość Urana, ta planeta znajduje się w odległości około 3 miliardów kilometrów od Słońca, gdzie światło słoneczne jest 400 razy słabsze niż na Ziemi. Ponadto Uran potrzebuje około 84 lat ziemskich na pełne okrążenie Słońca. Te nowe odkrycia nie tylko poprawiają nasze zrozumienie planety, ale także pozwalają porównywać obserwacje auror, które obejmują niemal 40 lat, oraz planować przyszłe misje kosmiczne na Uran.
Badania zostały niedawno opublikowane w czasopiśmie Nature Communications, gdzie szczegółowo opisano, jak ten nowy system długości umożliwi skuteczniejsze śledzenie zjawisk magnetycznych na Uranie. Bez wątpienia nauka wciąż odkrywa tajemnice wszechświata w zaskakujący sposób.