Walvissen zijn veel meer dan majestueuze bewoners van de oceanen; hun bestaan is essentieel voor de balans van het zeeleven. Deze gigantische zoogdieren helpen niet alleen bij het afvangen van koolstofdioxide uit de lucht, maar regenereren ook voedselketens en leveren jaren na hun dood voedingsstoffen aan de oceaanecosystemen. Tot nu toe kenden we de impact van hun uitwerpselen op de zeebodem, maar een nieuwe studie heeft een ander verrassend aspect onthuld: hun urine is ook vitaal voor het transport van voedingsstoffen in de oceaan.
De baardwalvissen, bekend als mysticeten, zijn ware ultramarathonlopers in de dierenwereld. Ze maken verbazingwekkende migraties om te ontsnappen aan het ijzige water, zoals de bultruggen, die meer dan 8.000 km kunnen zwemmen vanuit Antarctica. Tijdens deze reizen transporteren ze voedingsrijke middelen van de poolgebieden naar warmere en minder voedzame wateren, en een groot deel van deze voedingsstoffen wordt verspreid via hun urine.
Een natuurlijk transportsysteem
Onderzoekers hebben de term “grote walvistransportband” bedacht om te beschrijven hoe deze migraties voedingsstoffen in de oceaan verspreiden. Hoewel walvissen zich voeden in uitgestrekte gebieden, hebben ze meer besloten gebieden, zoals kustwateren, nodig om zich voort te planten en te bevallen. De studie analyseerde verschillende soorten migranten, waaronder de grijze walvis (Eschrichtius robustus), de bultrug (Megaptera novaeangliae) en drie soorten rechtse walvissen (Eubalaena spp.), en ontdekte dat ze samen ongeveer 3.800 ton stikstof en 46.000 ton biomassa per jaar transporteren.
Dit betekent dat deze zeereuzen voedingsstoffen concentreren in kustecosystemen en op kleine koraalriffen, wat de lokale omgevingen enorm ten goede komt. Andrew Pershing, oceanograaf en auteur van de studie, merkt op dat de voedingsstoffen van buitenaf komen en niet van rivieren, maar van deze migrerende dieren. Dit verandert onze kijk op oceaaneecosystemen en toont aan dat walvissen een significante wereldwijde impact hebben.
De studie benadrukt ook dat, vóór de commerciële walvisvangst, het transport van voedingsstoffen mogelijk minstens drie keer groter was dan nu. Zonder deze mysticeten zouden natuurlijke krachten de voedingsstoffen niet zo efficiënt kunnen verspreiden als ze vandaag de dag doen.
Joe Roman, bioloog aan de Universiteit van Vermont, zegt dat dierlijke organismen essentieel zijn voor de beweging van voedingsstoffen. Bijvoorbeeld, zeevogels brengen stikstof en fosfor van de oceaan naar het land in hun uitwerpselen, wat de plantendichtheid op de eilanden verhoogt. Walvissen zijn een extreem voorbeeld van hoe dieren fungeren als het circulatiesysteem van de planeet. Het beschermen van deze prachtige wezens is een dringende noodzaak.